|
Marjorie Vroom
|
|
|
|
In Marjorie Vroom verloor Haerlem niet alleen een toegewijd en enthousiast bestuurslid, Haarlem verliest ook een eersteklas stadsgids. Haar kennis van de stad was veelzijdig; ze was breed inzetbaar en ze beschikte over een groot aantal specialiteiten: Art Nouveau, Bomans, Literair, Vlaams, Hofjes, Gevelstenen, de Vijfhoek en Kenau.
Haar collega-stadsgidsen van de VVV missen haar enorm.
De huidige gidsen geven hierna kort en kernachtig hun waardering voor haar weer.
Marije Géhanieau: Ik herinner mij haar als een heel lieve vrouw met énorm veel kennis over Haarlem. Charmant en welbespraakt.
Rob Siebelink: Hartelijk, een bron van kennis, een goed en sociaal mens.
Walter Schelfhout: Marjorie was een charmante vriendelijke collega gids, altijd goed gemutst met een brede glimlach en een grote betrokkenheid voor onze mooie stad.
Rob Ottolander: Ik herinner mij Marjorie als een charmante, vrolijke en zeer goed geïnformeerde gids en persoon, die in Haarlem heel erg gemist gaat worden.
Antoinette Haan: Altijd fijn om samen met Marjorie een stadswandeling te organiseren! Onze laatste gezamenlijke (19 september 2021) had als thema: bijzondere vrouwen van Haarlem. Daar was zij er overduidelijk één van!
Lard van der Pal: Ik heb altijd met veel plezier samengewerkt met Marjorie. Ik vond haar altijd zeer goed gemutst, optimistisch en vol met dadendrang.
Remmert Pels: Op een dag zou een groep bezoekers verdeeld worden over Marjorie en mij. Twee dames gaven de voorkeur aan haar, omdat, zoals ze mij desgevraagd zeiden “een vrouw alles op een vrouwelijke manier uitlegt”. Het klopt dat vrouwen een wat andere zinsbouw en woordkeus hebben bij het verhalen van eenzelfde gebeurtenis. En laten we wel wezen: Marjorie was zeer vrouwelijk met een eigen woordkeus.
Paula Zuidhof: Niet zo lang geleden hield collega-stadsgids Marjorie Vroom een lezing over sterke vrouwen in Haarlem, als inleiding voor een themawandeling. Ik bewonderde haar. Hier sprak een open, vrolijke en vooral óók een sterke vrouw. De toehoorders leerden van haar en hadden een leuke tijd. Zo jammer en verdrietig dat Marjorie er niet meer is. Ze zal voor mij altijd een voorbeeld blijven.
Ikzelf zie haar nog lopen door de stad: een markante verschijning, met een gulle lach en met in haar kielzog een zichtbaar genietend gezelschap.
Ook op het VVV-kantoor werd Marjorie gewaardeerd, zoals blijkt uit de woorden van Caroline Weill-Cupin, de manager: “De wandelaars hingen aan haar lippen omdat Marjorie de juiste combinatie van waarheid, humor en anekdotes geweldig wist te verpakken in een samenhangend verhaal.”
Peter van Wingerden |
|
|
|
|
|